တစ်နေ့မှာ ဘုန်းကြီးကျောင်း တစ်ကျောင်းကို လက်တစ်ဖက်တည်းရှိတဲ့ သူတောင်းစားတစ်ယောက် ရောက်လာပြီး စားစရာလာတောင်း စားတယ်..အဲ့မှာ ကျောင်းထိုင်ဘုန်းကြီးနဲ့ တိုးတော့ ကျောင်းထိုင်ဆရာတော် ဆီမှာ စားစရာတောင်းတယ်။ ဆရာတော်က ဆွမ်းစားဆောင်ရှေ့ က အုတ်ပုံကို လက်ညိုး ထိုးပြ ပြီး “ဒကာတော် အဲ့ဒီအုတ်ပုံကို ဆွမ်းစားဆောင်နောက် အရင် ရွေ့ပေးပါအုန်း ” လို့ မိန့်တော်မူတယ်။ အဲ့တော့ လက်ပြတ် သူတောင်းစားက ဘုန်းကြီးကို မကျေမနပ်နဲ့ ပြောတယ်။“ အရှင်ဘုရား။ တပည့်တော် မှာ လက်တစ်ဖက်တည်းရှိတာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီအုပ်ပုံကို ရွေ့နိုင်မှာလဲ အရှင်ဘုရား ဆွမ်းကျန် ဟင်းကျန်လေးတောင် မစွန့် ပေးချင်လဲ နေပါ။ တပည့်တော် တစ်ခြားမှာပဲ သွားတောင်းစားတော့ မယ် ” လို့ပြောရော။ဘုန်းကြီးက ဘာမှ ပြန်မပြောဘူး။ အုတ်ပုံဆီ လေ ျှာက်သွားပြီး လက် တစ်ဖက်တည်းနဲ့ အုတ်ခဲကို မပြီး ဆွမ်းစားဆောင်နောက်မှာ သွားချ တယ် ပြီးတော့မှ လေသံအေးအေးနဲ့ ပြောတာ“ ဒီလိုအလုပ်မျိုးက လက်တစ်ဖက်တည်းနဲ့လဲ လုပ်လို့ရတယ် ”လက်တစ်ဖက်ပြတ် သူတောင်းစားလည်း ဗိုက်ကဆာ စားသောက်စရာလဲ လိုချင်တာ နဲ့ ဘုန်းကြီးပြောတဲ့အတိုင်း လုပ်ပါလေရော လက်တစ်ဖက် တည်းနဲ့ အုတ်ခဲတွေ တစ်ခဲချင်း တစ်ခဲချင်းစီ ဆွမ်းစားဆောင်နောက်ကို သယ်သွားချလိုက်တာ အချိန်အတော်လေးလဲကြာရော အုတ်ခဲပုံ တစ်ပုံလုံး ကျောင်းအနောက် ရောက်သွားပါလေရော။ အဲ့ဒီနောက် ဘုန်းကြီးလဲထမင်းဟင်းတွေကို ကောင်းကောင်း ပြင်ဆင်ပြီး ကျွေးလိုက်တယ် သူတောင်းစား ထမင်းစားပြီးတော့ ဘုန်းကြီးက ပိုက်ဆံတစ်ချို့ ထုတ်ပေးတယ်..သူတောင်းစားလည်း ပိုက်ဆံတွေရတော့ အရမ်းဝမ်းသာသွားတယ်။ ဒါနဲ့ “ ကျေးဇူးတင်လိုက်တာဘုရား ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အရှင်ဘုရား” နဲ့ ထိုင်ရှိခိုးရော။ ဘုန်းကြီးက ပြောတာ “ ဘုန်းဘုန်းကို ကျေးဇူးတင်စရာ မလိုပါဘူး ဒကာတော်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ အဲ့ ဒီပိုက်ဆံတွေဟာ ဒကာတော်ရဲ့ အားအင် အစွမ်းအစကနေ လာတဲ့ ပိုက်ဆံတွေပဲလေ” တဲ့။သူတောင်းစားဟာ သူရဲ့ အစွမ်းအစ ကနေ ရတဲ့ငွေ အတွက် အရမ်း ကြည်နူ ပီတိ ဖြစ်မိတယ် လို့ခံစားရတယ်။“ တပည့်တော် အမြဲ မှတ်သားထားပါ့မယ် ဘုရား ” ဆိုပြီး ဘုန်းကြီး ကို ကျေးဇူးတင်စွာနဲ့ ကန်တော့ပြီး ထွက်ခွာသွားခဲ့ ပါတော့တယ်..။
နောက်ထပ် လေးငါးရက်လောက် ထပ်ကြာတော့ နောက်ထပ် သူတောင်းစားတစ်ယောက်က ကျောင်းမှာလာပြီး ဆွမ်းကျန်ထမင်းကျန် ထပ်လာတောင်းစားတယ် “ ဘုန်းကြီးလည်း သူတောင်းစားကို ဆွမ်းစားဆောင် နောက်ခေါ်သွားပြီး အုတ်ပုံကို လက်ညိုးထိုးပြပြီး ဒီအုတ်ပုံ ကို ဆွမ်းစာဆောင်အရှေ့ အရင်ရွေ့ပေးပါအုန်း လို့ ပြောတယ် ” ဒါပေမဲ့ ခြေလက်အကောင်း နဲ့ အဲ့ဒီသူတောင်းစားဟာ ဘုန်းကြီး ခိုင်းတာ ကို စိတ်မဝင်စားပါဘူး..။“ဆွမ်းကျန်လေး တောင်းစားတာတောင် မကျွေးချင်ဘူး။ လူကိုများ ဟိုခိုင်းလိုက် ဒီခိုင်းလိုက်နဲ့ ” လို့ မကျေမနပ်နဲ့ ပြောပြီး ထွက်ခွာသွားတော့တယ်။ကျောင်းထဲ က သံဃာတွေ အဲ့တာတွေကို မြင်တော့ ဘုန်းကြီးကို ဝိုင်းမေး ကြတယ်။ “ အရင်တစ်ခေါက်တုန်းက အရှင်ဘုရားက ဟိုသူတောင်းစားကို ဒီအုတ်ပုံကြီး ဆွမ်းစားဆောင်နောက် ရွေ့ ခိုင်းတယ်။ ခုတစ်ခါကျ ဒီသူတောင်းစားကို ကျောင်းရှေ့ ပြန်ရွေ့ခိုင်းတယ်။ တကယ်တမ်းတော့ အရှင်ဘုရားက အုတ်ပုံကို ဘယ်နား ထားစေချင်တာလဲ ဘုရား ”ဘုန်းကြီး က သံဃာတော်တွေကို ပြန်ပြောပြတာ “ အုတ်ပုံက ဆွမ်းစားဆောင် ရှေ့ မှာပဲနေနေ နောက်မှာပဲနေနေ မထူးခြားပါဘူး။ အတူတူ ပါပဲ။ ထူးခြားတာက အဲ့ဒီသူ တောင်းစားတွေအတွက် ရွှေ့ မယ် မရွှေ့ဘူး ဆိုတာလေးပါပဲ ”တဲ့အချိန်ကာလတွေ နှစ်ချီပြီး ကြာသွားခဲ့တယ်။ တစ်နေ့မှာ အဝတ်အစား သန့်သန့်ပြန့်ပြန့်နဲ့ လူတစ်ယောက် ကျောင်းမှာ အလှုလာလုပ်တယ်။ အဲ့ဒီလူ ဟာ လက်တစ်ဖက်ပဲ ရှိတယ်။ တကယ်တမ်းတော့ အဲ့ဒီလူဟာ အရင်တုန်းက ဘုန်းကြီး အုတ်ပုံရွေ့ဖို့ ခိုင်းလိုက်တဲ့ လက်တစ်ဖက်ပြတ်နဲ့ သူတောင်းစားပါပဲ..။သူဟာ ဘုန်းကြီးနဲ့ ဆုံတွေ့ ခွင့်ရခဲ့ပြီးတဲ့နောက် သူ့ကိုယ်တွင်းမှာရှိတဲ့ သူရဲ့ တန်ဖိုးကို သိရှိနားလည်သွားခဲ့ပြီး သူနဲ့ သင့်တော် လျောက်ပတ်တဲ့ အလုပ်အကိုင်တွေကို ကြိုးစားလုပ် ကိုင်ရင်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို အခြေအနေ ကောင်းမွန်မြင့်တက်လာစေနိုင်ခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်။ Moral -ကိုယ့်တန်ဖိုးကို ကိုယ် သိပြီး ကိုယ့်အားကိုယ် ကိုးတတ်ခြင်းဟာ လူဖြစ်ခြင်းရဲ့ အရေးအကြီးဆုံး အခြေခံအကြောင်းအရင်းဖြစ်ပါတယ်..။
Credit – မူရင်း
[zawgyi]
တစ္ေန႔မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းကို လက္တစ္ဖက္တည္းရွိတဲ့ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီး စားစရာလာေတာင္း စားတယ္..အဲ့မွာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးနဲ႔ တိုးေတာ့ ေက်ာင္းထိုင္ဆရာေတာ္ ဆီမွာ စားစရာေတာင္းတယ္။ ဆရာေတာ္က ဆြမ္းစားေဆာင္ေရွ႕ က အုတ္ပုံကို လက္ညိဳး ထိုးျပ ၿပီး “ဒကာေတာ္ အဲ့ဒီအုတ္ပုံကို ဆြမ္းစားေဆာင္ေနာက္ အရင္ ေ႐ြ႕ေပးပါအုန္း ” လို႔ မိန႔္ေတာ္မူတယ္။ အဲ့ေတာ့ လက္ျပတ္ သူေတာင္းစားက ဘုန္းႀကီးကို မေက်မနပ္နဲ႔ ေျပာတယ္။“ အရွင္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ မွာ လက္တစ္ဖက္တည္းရွိတာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီအုပ္ပုံကို ေ႐ြ႕ႏိုင္မွာလဲ အရွင္ဘုရား ဆြမ္းက်န္ ဟင္းက်န္ေလးေတာင္ မစြန႔္ ေပးခ်င္လဲ ေနပါ။ တပည့္ေတာ္ တစ္ျခားမွာပဲ သြားေတာင္းစားေတာ့ မယ္ ” လို႔ေျပာေရာ။ဘုန္းႀကီးက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ အုတ္ပုံဆီ ေလ ွ်ာက္သြားၿပီး လက္ တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ အုတ္ခဲကို မၿပီး ဆြမ္းစားေဆာင္ေနာက္မွာ သြားခ် တယ္ ၿပီးေတာ့မွ ေလသံေအးေအးနဲ႔ ေျပာတာ“ ဒီလိုအလုပ္မ်ိဳးက လက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔လဲ လုပ္လို႔ရတယ္ ”လက္တစ္ဖက္ျပတ္ သူေတာင္းစားလည္း ဗိုက္ကဆာ စားေသာက္စရာလဲ လိုခ်င္တာ နဲ႔ ဘုန္းႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္ပါေလေရာ လက္တစ္ဖက္ တည္းနဲ႔ အုတ္ခဲေတြ တစ္ခဲခ်င္း တစ္ခဲခ်င္းစီ ဆြမ္းစားေဆာင္ေနာက္ကို သယ္သြားခ်လိုက္တာ အခ်ိန္အေတာ္ေလးလဲၾကာေရာ အုတ္ခဲပုံ တစ္ပုံလုံး ေက်ာင္းအေနာက္ ေရာက္သြားပါေလေရာ။ အဲ့ဒီေနာက္ ဘုန္းႀကီးလဲထမင္းဟင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္း ျပင္ဆင္ၿပီး ေကြၽးလိုက္တယ္ သူေတာင္းစား ထမင္းစားၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ပိုက္ဆံတစ္ခ်ိဳ႕ ထုတ္ေပးတယ္..သူေတာင္းစားလည္း ပိုက္ဆံေတြရေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ “ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဘုရား ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အရွင္ဘုရား” နဲ႔ ထိုင္ရွိခိုးေရာ။ ဘုန္းႀကီးက ေျပာတာ “ ဘုန္းဘုန္းကို ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူး ဒကာေတာ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အဲ့ ဒီပိုက္ဆံေတြဟာ ဒကာေတာ္ရဲ႕ အားအင္ အစြမ္းအစကေန လာတဲ့ ပိုက္ဆံေတြပဲေလ” တဲ့။သူေတာင္းစားဟာ သူရဲ႕ အစြမ္းအစ ကေန ရတဲ့ေငြ အတြက္ အရမ္း ၾကည္ႏူ ပီတိ ျဖစ္မိတယ္ လို႔ခံစားရတယ္။“ တပည့္ေတာ္ အၿမဲ မွတ္သားထားပါ့မယ္ ဘုရား ” ဆိုၿပီး ဘုန္းႀကီး ကို ေက်းဇူးတင္စြာနဲ႔ ကန္ေတာ့ၿပီး ထြက္ခြာသြားခဲ့ ပါေတာ့တယ္..။ေနာက္ထပ္ ေလးငါးရက္ေလာက္ ထပ္ၾကာေတာ့ ေနာက္ထပ္ သူေတာင္းစားတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းမွာလာၿပီး ဆြမ္းက်န္ထမင္းက်န္ ထပ္လာေတာင္းစားတယ္ “ ဘုန္းႀကီးလည္း သူေတာင္းစားကို ဆြမ္းစားေဆာင္ ေနာက္ေခၚသြားၿပီး အုတ္ပုံကို လက္ညိဳးထိုးျပၿပီး ဒီအုတ္ပုံ ကို ဆြမ္းစာေဆာင္အေရွ႕ အရင္ေ႐ြ႕ေပးပါအုန္း လို႔ ေျပာတယ္ ” ဒါေပမဲ့ ေျခလက္အေကာင္း နဲ႔ အဲ့ဒီသူေတာင္းစားဟာ ဘုန္းႀကီး ခိုင္းတာ ကို စိတ္မဝင္စားပါဘူး..။“ဆြမ္းက်န္ေလး ေတာင္းစားတာေတာင္ မေကြၽးခ်င္ဘူး။ လူကိုမ်ား ဟိုခိုင္းလိုက္ ဒီခိုင္းလိုက္နဲ႔ ” လို႔ မေက်မနပ္နဲ႔ ေျပာၿပီး ထြက္ခြာသြားေတာ့တယ္။ေက်ာင္းထဲ က သံဃာေတြ အဲ့တာေတြကို ျမင္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးကို ဝိုင္းေမး ၾကတယ္။ “ အရင္တစ္ေခါက္တုန္းက အရွင္ဘုရားက ဟိုသူေတာင္းစားကို ဒီအုတ္ပုံႀကီး ဆြမ္းစားေဆာင္ေနာက္ ေ႐ြ႕ ခိုင္းတယ္။ ခုတစ္ခါက် ဒီသူေတာင္းစားကို ေက်ာင္းေရွ႕ ျပန္ေ႐ြ႕ခိုင္းတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ အရွင္ဘုရားက အုတ္ပုံကို ဘယ္နား ထားေစခ်င္တာလဲ ဘုရား ”ဘုန္းႀကီး က သံဃာေတာ္ေတြကို ျပန္ေျပာျပတာ “ အုတ္ပုံက ဆြမ္းစားေဆာင္ ေရွ႕ မွာပဲေနေန ေနာက္မွာပဲေနေန မထူးျခားပါဘူး။ အတူတူ ပါပဲ။ ထူးျခားတာက အဲ့ဒီသူ ေတာင္းစားေတြအတြက္ ေ႐ႊ႕ မယ္ မေ႐ႊ႕ဘူး ဆိုတာေလးပါပဲ ”တဲ့အခ်ိန္ကာလေတြ ႏွစ္ခ်ီၿပီး ၾကာသြားခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔မွာ အဝတ္အစား သန႔္သန႔္ျပန႔္ျပန႔္နဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းမွာ အလႈလာလုပ္တယ္။ အဲ့ဒီလူ ဟာ လက္တစ္ဖက္ပဲ ရွိတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ့ အဲ့ဒီလူဟာ အရင္တုန္းက ဘုန္းႀကီး အုတ္ပုံေ႐ြ႕ဖို႔ ခိုင္းလိုက္တဲ့ လက္တစ္ဖက္ျပတ္နဲ႔ သူေတာင္းစားပါပဲ..။သူဟာ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ဆုံေတြ႕ ခြင့္ရခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔ကိုယ္တြင္းမွာရွိတဲ့ သူရဲ႕ တန္ဖိုးကို သိရွိနားလည္သြားခဲ့ၿပီး သူနဲ႔ သင့္ေတာ္ ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ အလုပ္အကိုင္ေတြကို ႀကိဳးစားလုပ္ ကိုင္ရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေျခအေန ေကာင္းမြန္ျမင့္တက္လာေစႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ Moral -ကိုယ့္တန္ဖိုးကို ကိုယ္ သိၿပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ ကိုးတတ္ျခင္းဟာ လူျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အေရးအႀကီးဆုံး အေျခခံအေၾကာင္းအရင္းျဖစ္ပါတယ္..။