ကြက်ကလေးက ကြက်မကြီးကိုမေးတယ်၊မေမေ ဒီနေ့ ဥမဥလို့ရလား သားတို့အပြင်ထွက်လျှောက်လည်ကြမယ်လေ ကြက်မကြီးက မရဘူးသား မေမေ့အ လုပ်ရှိသေးတယ်။ဒါပေမယ့် မေမေ အများကြီးဥခဲ့ပြီးပြီလေလို့ကြက်က လေးက ပြန်ပြောတယ်။ ကြက်မကြီးကလေးလေး နက်နက် အသံနဲ့ ကြက်ကလေးကို ပြန်ပြောတယ်။အမေ တစ်နေ့ဥတစ်လုံးဥမှ လယ်သမားကြီးရဲ့ဟင်းခွက်ထဲ မရောက်မှာ အသက်ရှင်ရပ်တည်မှုဆိုတာဖန်တီးထုတ်လုပ်မှုရဲ့တန်ဖိုးပဲသား..။
သေဆုံးမှုဆိုတာ အဲ ဒီတန်ဖိုးမဲ့သွားလို့ အရင်ကလုပ်ခဲ့သမျှက အနာဂတ်နေရာမြဲဖို့ဘယ်လိုမှမစွမ်းဆောင်နိုင်ဘူး အဲဒါကြောင့် နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း ကြိုးစားအားထုတ်ရမယ်။ တကယ်လို့မင်းက သိမ်းငှက်တစ်ကောင်ဆိုပါစို့ ဘယ်သူမှ လက်ခုပ်မတီးလည်းမင်းအမြင့်ပေါ်မှာပျံသန်းနေရမယ်။ တကယ်လို့မင်းက မြက်ကလေးတစ်ပင်ဆိုရင်ဘယ်သူမှတန်ဖိုးလာမထားလည်းမင်းရှင်သန်ရမယ်။
Credit – မူရင်း
[zawgyi]
ၾကက္ကေလးက ၾကက္မႀကီးကိုေမးတယ္၊ေမေမ ဒီေန႔ ဥမဥလို႔ရလား သားတို႔အျပင္ထြက္ေလွ်ာက္လည္ၾကမယ္ေလ ၾကက္မႀကီးက မရဘူးသား ေမေမ့အ လုပ္ရွိေသးတယ္။ဒါေပမယ့္ ေမေမ အမ်ားႀကီးဥခဲ့ၿပီးၿပီေလလို႔ၾကက္က ေလးက ျပန္ေျပာတယ္။ ၾကက္မႀကီးကေလးေလး နက္နက္ အသံနဲ႔ ၾကက္ကေလးကို ျပန္ေျပာတယ္။အေမ တစ္ေန႔ဥတစ္လုံးဥမွ လယ္သမားႀကီးရဲ႕ဟင္းခြက္ထဲ မေရာက္မွာ အသက္ရွင္ရပ္တည္မႈဆိုတာဖန္တီးထုတ္လုပ္မႈရဲ႕တန္ဖိုးပဲသား..။
ေသဆုံးမႈဆိုတာ အဲ ဒီတန္ဖိုးမဲ့သြားလို႔ အရင္ကလုပ္ခဲ့သမွ်က အနာဂတ္ေနရာၿမဲဖို႔ဘယ္လိုမွမစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘူး အဲဒါေၾကာင့္ ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမယ္။ တကယ္လို႔မင္းက သိမ္းငွက္တစ္ေကာင္ဆိုပါစို႔ ဘယ္သူမွ လက္ခုပ္မတီးလည္းမင္းအျမင့္ေပၚမွာပ်ံသန္းေနရမယ္။ တကယ္လို႔မင္းက ျမက္ကေလးတစ္ပင္ဆိုရင္ဘယ္သူမွတန္ဖိုးလာမထားလည္းမင္းရွင္သန္ရမယ္။