တစ်ခါတုန်းက ဉာဏ်ပညာထက်မြက်ပြီး အတွေ့အကြုံ ကြွယ်ဝတဲ့ ပညာရှိကြီးတစ်ဦး ရှိပါတယ်… သူဟာ တစ်နေ့မှာတော့ အိမ် မီး လောင်ပြီး ပိုင်ဆိုင်သမျှ အရာရာကို ဆုံးရှုံးသွားလို့ စိတ်ပျက်အားလျော့စွာနဲ့ ၀မ်းနည်းပူဆွေးပြီး ငိုကြွေးနေတဲ့ လူငယ် တစ်ယောက်ဆီ ရောက်လာပါတယ်။ . ပညာရှိကြီးက ထိုလူငယ်ကို ရေတစ်ဖန်ခွက် သွားယူခိုင်းပြီး ဆားတစ်ဆုပ်ကိုလဲယူလာခိုင်းပါတယ်.. ရေဖန်ခွက် ထဲကို ဆားတစ်ဆုပ် ထည့်လိုက်ပြီး ရောမွှေလိုက်ကာ ထိုလူငယ်ကို သောက်စေပါတယ်.. ပြီးတော့ဘယ်လိုအရသာမျိုး ရှိသလဲလို့ မေး တဲ့အခါ ထိုလူငယ်က “ခါးတူးနေအောင် ငန်ပါတယ်”. လို့ပြန်ဖြေပါတယ်.. ဒီတော့ပညာရှိကြီးက အသာပြံုးလိုက်ရင်း ထိုသူကို ဆား တစ်ဆုပ်ကို ယူလာခဲ့ပါလို့ ခိုင်းလိုက်ပြီး သူနဲ့အတူ လမ်းလျှောက်ဖို့ မြို့ပြင်ဘက်ကိုခေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ မြို့အပြင်ဘက်ကိုလမ်းလျှောက် လာကြရင်း အလွန် ကျယ်ပြောပြီး ကြည်လင်လှတဲ့ ရေကန်ကြီးတစ်ကန်နားရောက်လာကြပါတယ်.. ဒီအခါမှာ ပညာရှိကြီး က ထိုလူငယ် လက်ထဲမှာ ပါလာတဲ့ ဆားတစ်ဆုပ်ကို ရေကန်ထဲ ပစ်ထည့်ခိုင်းလိုက်ပါတယ်.. . ပြီးတော့ လူငယ်ကို “ကဲ အခု ကန်ထဲကို ရေကို သောက်ကြည့်ပါဦး” လို့ ခိုင်းလိုက်တဲ့အခါ ထိုလူငယ်ကလည်းကန်ထဲကရေကို လက်ခုပ်နဲ့ ခပ်ယူပြီး သောက်လိုက်ပါတယ်.. . ပညာရှိကြီးက လူငယ် ရေသောက်ပြီးတဲ့အခါ – “အခုရော ကန်ထဲက ရေက ဘယ်လိုအရသာ ရှိသလဲ” လို့ မေးလိုက်ပါတယ်.. . ဒီတော့ လူငယ်က “ လတ်ဆတ်ပြီး ချိုမြတဲ့ သောက်ရေရဲ့ နဂိုအရသာအတိုင်းပါဘဲ” လို့ ပြန်ဖြေပါတယ်.. . “စောစောတုန်းက ရေခွက်ထဲကို ဆားထည့်ပြီး သောက်လိုက်သလို ငန်သေးရဲ့လား”လို့ ပြန်မေးပြန်တဲ့အခါ . “ မငန်တော့ပါဘူး.” လို့ လူငယ်က ပြန်ဖြေလိုက်ပါတယ်..
ဒီတော့မှ ပညာရှိကြီးဟာ လူငယ်လေးရဲ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ပုခုံးကို အသာအယာပုတ်လိုက်ကာ “ငါတို့ဘဝတွေရဲ့ ထိခိုက်နာကျင်မှု၊ ဆုံးရှုံးခါးသီးမှုတွေဟာဘာနဲ့တူသလဲဆိုရင် ဆားနဲ့တူပါတယ်.. ဘဝမှာ ကြံုလာတဲ့ နာကျင်ဆုံးရှုံးမှုတွေကို ခံစားရတဲ့ အတိုင်းအတာဟာ မင်းကဘယ်လိုခွက်မျိုးနဲ့ ခံယူမလဲ ဆိုတာနဲ့ဘဲ သက်ဆိုင်တယ်.. မင်းက ခွက်သေးသေးနဲ့ ခံယူမယ်ဆိုရင် ထိခိုက်ဆုံးရှုံးမှုကိုသိပ်ကို ကြီးမားတယ် လို့ မင်းထင်လိမ့်မယ်.. ရေကန်လို ကျယ်ပြောလှတဲ့ ခွက်ကြီးကြီးနဲ့ ခံယူမယ်ဆိုရင် အဲဒီဆုံးရှုံးမှု၊ စိတ်ထိခိုက် နာကျင်မှုတွေ ဟာ ဘာမှ ပြောပလောက်တဲ့ ဆုံးရှုံးမှု၊ ထိခိုက်နာကျင်မှု မဟုတ်တော့ဘူးပေါ့…” . “ဒီတော့ ဘဝမှာ ထိခိုက်ဆုံးရှုံးမှုတွေ၊ နာကျင်ခါးသီး တာတွေ ကြံုလာတိုင်း ခွက်ကြီးကြီးနဲ့ ခံယူနိုင်အောင် ကြိုးစားပါ.. ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဖန်ခွက်တစ်လုံး မဖြစ်စေပါနဲ့.. ရေကန်တစ်ကန်အဖြစ် ပြောင်းလဲ ကျင့်ကြံလိုက်ပါ.. ဒီလိုဆိုရင် နာကျင်ခံစားနေရတာတွေဟာ ရေကန်ထဲရောက်သွားတဲ့ဆားတစ်ဆုပ်လို လျော့ပါး သက်သာသွားပါလိမ့်မယ်” လို့ ပြောလိုက်ပါတယ်.. .
Credits: သော်တာမောင်
[zawgyi]
တစ္ခါတုန္းက ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္ၿပီး အေတြ႕အႀကဳံ ႂကြယ္ဝတဲ့ ပညာရွိႀကီးတစ္ဦး ရွိပါတယ္… သူဟာ တစ္ေန႔မွာေတာ့ အိမ္ မီး ေလာင္ၿပီး ပိုင္ဆိုင္သမွ် အရာရာကို ဆုံးရႈံးသြားလို႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာနဲ႔ ၀မ္းနည္းပူေဆြးၿပီး ငိုေႂကြးေနတဲ့ လူငယ္ တစ္ေယာက္ဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ . ပညာရွိႀကီးက ထိုလူငယ္ကို ေရတစ္ဖန္ခြက္ သြားယူခိုင္းၿပီး ဆားတစ္ဆုပ္ကိုလဲယူလာခိုင္းပါတယ္.. ေရဖန္ခြက္ ထဲကို ဆားတစ္ဆုပ္ ထည့္လိုက္ၿပီး ေရာေမႊလိုက္ကာ ထိုလူငယ္ကို ေသာက္ေစပါတယ္.. ၿပီးေတာ့ဘယ္လိုအရသာမ်ိဳး ရွိသလဲလို႔ ေမး တဲ့အခါ ထိုလူငယ္က “ခါးတူးေနေအာင္ ငန္ပါတယ္”. လို႔ျပန္ေျဖပါတယ္.. ဒီေတာ့ပညာရွိႀကီးက အသာၿပံဳးလိုက္ရင္း ထိုသူကို ဆား တစ္ဆုပ္ကို ယူလာခဲ့ပါလို႔ ခိုင္းလိုက္ၿပီး သူနဲ႔အတူ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ ၿမိဳ႕ျပင္ဘက္ကိုေခၚလာခဲ့ပါတယ္။ ၿမိဳ႕အျပင္ဘက္ကိုလမ္းေလွ်ာက္ လာၾကရင္း အလြန္ က်ယ္ေျပာၿပီး ၾကည္လင္လွတဲ့ ေရကန္ႀကီးတစ္ကန္နားေရာက္လာၾကပါတယ္.. ဒီအခါမွာ ပညာရွိႀကီး က ထိုလူငယ္ လက္ထဲမွာ ပါလာတဲ့ ဆားတစ္ဆုပ္ကို ေရကန္ထဲ ပစ္ထည့္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္.. . ၿပီးေတာ့ လူငယ္ကို “ကဲ အခု ကန္ထဲကို ေရကို ေသာက္ၾကည့္ပါဦး” လို႔ ခိုင္းလိုက္တဲ့အခါ ထိုလူငယ္ကလည္းကန္ထဲကေရကို လက္ခုပ္နဲ႔ ခပ္ယူၿပီး ေသာက္လိုက္ပါတယ္.. . ပညာရွိႀကီးက လူငယ္ ေရေသာက္ၿပီးတဲ့အခါ – “အခုေရာ ကန္ထဲက ေရက ဘယ္လိုအရသာ ရွိသလဲ” လို႔ ေမးလိုက္ပါတယ္.. . ဒီေတာ့ လူငယ္က “ လတ္ဆတ္ၿပီး ခ်ိဳျမတဲ့ ေသာက္ေရရဲ႕ နဂိုအရသာအတိုင္းပါဘဲ” လို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္.. . “ေစာေစာတုန္းက ေရခြက္ထဲကို ဆားထည့္ၿပီး ေသာက္လိုက္သလို ငန္ေသးရဲ႕လား”လို႔ ျပန္ေမးျပန္တဲ့အခါ . “ မငန္ေတာ့ပါဘူး.” လို႔ လူငယ္က ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္.. . ဒီေတာ့မွ ပညာရွိႀကီးဟာ လူငယ္ေလးရဲ႕လက္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ပုခုံးကို အသာအယာပုတ္လိုက္ကာ “ငါတို႔ဘဝေတြရဲ႕ ထိခိုက္နာက်င္မႈ၊ ဆုံးရႈံးခါးသီးမႈေတြဟာဘာနဲ႔တူသလဲဆိုရင္ ဆားနဲ႔တူပါတယ္.. ဘဝမွာ ႀကံဳလာတဲ့ နာက်င္ဆုံးရႈံးမႈေတြကို ခံစားရတဲ့ အတိုင္းအတာဟာ မင္းကဘယ္လိုခြက္မ်ိဳးနဲ႔ ခံယူမလဲ ဆိုတာနဲ႔ဘဲ သက္ဆိုင္တယ္.. မင္းက ခြက္ေသးေသးနဲ႔ ခံယူမယ္ဆိုရင္ ထိခိုက္ဆုံးရႈံးမႈကိုသိပ္ကို ႀကီးမားတယ္ လို႔ မင္းထင္လိမ့္မယ္.. ေရကန္လို က်ယ္ေျပာလွတဲ့ ခြက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ခံယူမယ္ဆိုရင္ အဲဒီဆုံးရႈံးမႈ၊ စိတ္ထိခိုက္ နာက်င္မႈေတြ ဟာ ဘာမွ ေျပာပေလာက္တဲ့ ဆုံးရႈံးမႈ၊ ထိခိုက္နာက်င္မႈ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့…” . “ဒီေတာ့ ဘဝမွာ ထိခိုက္ဆုံးရႈံးမႈေတြ၊ နာက်င္ခါးသီး တာေတြ ႀကံဳလာတိုင္း ခြက္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ခံယူႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ.. ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖန္ခြက္တစ္လုံး မျဖစ္ေစပါနဲ႔.. ေရကန္တစ္ကန္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ က်င့္ႀကံလိုက္ပါ.. ဒီလိုဆိုရင္ နာက်င္ခံစားေနရတာေတြဟာ ေရကန္ထဲေရာက္သြားတဲ့ဆားတစ္ဆုပ္လို ေလ်ာ့ပါး သက္သာသြားပါလိမ့္မယ္” လို႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္.. .